قبولی در مدارس تیزهوشان

قبولی در مدارس تیزهوشان ممکن است آرزوی بسیاری از دانش آموزان باشد و معمولا ورود به این مدارس کار آسانی نیست.

در واقع مدارس تیزهوشان مخصوص دانش آموزانی است که سطح علمی مدارس معمولی، برای آن ها راضی کننده نیست.

دانش آموزانی که استعداد بالایی دارند با قبولی در مدارس تیزهوشان می توانند تحصیل خود را در این مدارس ادامه دهند.

آزمون تیزهوشان برای ورود دانش آموزان به دوره متوسطه اول (کلاس هفتم) و دوره متوسطه دوم (کلاس دهم) برگزار می شود.

برنامه‌های مدارس تیزهوشان به منظور پرداختن به توانایی‌ها و علایق واقعی دانش‌آموزان و مشارکت صحیح آنها در مدرسه است.

این می تواند بسیاری از دانش آموزان را از خستگی رها کند و مدرسه را دوباره به منبع شگفتی و لذت تبدیل کند.

با توجه به اینکه دانش‌آموزان عمیقاً در مدرسه مشغول هستند، احتمال کمتری دارد که مشکلات اجتماعی و رفتاری (مانند رفتارهای ناآرام نوجوانان) ایجاد کنند.  آنها همچنین به احتمال بیشتری به پتانسیل علمی و فکری خود پی می برند.

اگرچه استعدادهای درخشان بیش از دیگران در معرض ابتلا به بیماری های روانی نیستند، برخی از کودکان و نوجوانان با استعداد با تفکر بیش از حد، نگرانی یا هوشیاری محتاطانه دست و پنجه نرم می کنند.

به نظر می رسد که سیستم عصبی آنها برای افزایش واکنش پذیری طراحی شده است. برای برخی، تفکر وسواسی به اضطراب تبدیل می شود.

این تمایل ممکن است علیرغم وجود یک خانواده محبت آمیز، حمایتگر، فقدان آسیب های گذشته یا سابقه خانوادگی عاری از اضطراب یا افسردگی ایجاد شود.

این فقط با قلمرو استعداد همراه است. کودکان با استعداد اغلب استانداردهای بالایی را برای خود حفظ می کنند.

اگرچه گاهی اوقات با انتظارات خانواده یا معلمان تقویت می شود، اما اغلب ناشی از آگاهی از توانایی های خود است.

حتی کسانی که استعدادهای خود را از دیگران پنهان می‌کنند، کاملاً از پتانسیل خود و آنچه ممکن است با کمی تلاش به دست آورند آگاه هستند.

آنها مزایای خود را در یادگیری می شناسند و در مورد نحوه مدیریت انتظارات احساس تعارض می کنند.

بسیاری تصور می کنند که دانشگاهیان باید به راحتی بیایند، انتظار داشته باشند که همیشه برتر باشند، و در صورت تزلزل یا دریافت نمره پایین احساس شرم کنند.

برخی پس از یک تجربه شکست کاملاً تسلیم می شوند و از تلاش بیشتر خودداری می کنند. دیگران ممکن است مضطرب، محرک و کمال گرا شوند و بیش از هر چیز بر موفقیت تمرکز کنند.

موفقیت برای جبران هرگونه احساس شرم احتمالی ضروری است.

شناخت چرخه شرم در دانش آموزان تیزهوش

در حالی که آن معدود معدود ممکن است از آن شانه خالی کنند، بیشتر کودکان با استعداد در وضعیت دشوار خود فکر می کنند.

خودآگاهی که با استعداد همراه است با فشار همسالان، ورودی رسانه های اجتماعی، هورمون های نوجوانی و انتظارات بالای خود آنها ترکیب می شود.

و برای بسیاری، تفکر بیش از حد و اضطراب به احساس شرم تبدیل می شود.

کودکان و نوجوانان با استعداد هر اشتباهی را که درک می کنند به سختی قضاوت می کنند و وقتی با یک مبارزه تحصیلی روبرو می شوند یا نمی توانند بدون زحمت با دیگران درگیر شوند احساس شرم می کنند.

آنها در مورد مکالمات گذشته فکر می کنند، جزئیات دقیق را تجزیه و تحلیل می کنند، و خود را برای هر اشتباهی سرزنش می کنند.

آنها نگران هستند که به عنوان "بی استعداد" در معرض نمایش قرار گیرند - فریبکارانی که بدون زحمت نمی توانند برتری داشته باشند و در نهایت باهوش نیستند.

تفکر تحریف شده باعث تشویش اضطراب و برانگیختن احساس شرم می شود که احساس خود را در آنها فرا می گیرد.

شرم از این باور ناشی می‌شود که فرد عمیقاً دارای نقص است و این نقص در معرض دید دیگران قرار می‌گیرد. شرم با احساس گناه متفاوت است، که معمولاً شامل پشیمانی از رفتارهای گذشته است.

شرم هم ناشی از تفکر بیش از حد و هم اضطراب است. کودکان و نوجوانان با استعدادی که در این چرخه معیوب گرفتار شده‌اند، در نبردی به ظاهر بی‌پایان علیه خودشان ریشه‌دار می‌مانند.

چگونه والدین می توانند به کاهش اضطراب فرزندان کمک کنند؟

چندین رویکرد ممکن است نیش اضطراب و شرم را کاهش دهد و مقداری از بار را کاهش دهد. برخی از نکات اساسی شامل موارد زیر است:

1. ابتدا محیطی عاری از شرم در خانه ایجاد کنید که در آن تفاوت ها پذیرفته شوند و احساسات هرگز مورد تمسخر یا انتقاد قرار نگیرند.

2. به احساسات فرزندتان احترام بگذارید. در ابتدا درد فرزندتان را بپذیرید، نه اینکه فوراً سعی کنید وضعیت را حل کنید.

تجارب شکست، ناامیدی دردناک هستند. حتی زمانی که وضعیت برای ما جزئی به نظر می رسد، می تواند برای فرزند شما مشکل بزرگی باشد.

بگذارید بدانند که رنج آنها را درک می کنید. این به این معنی نیست که شما روی چیزهای منفی متمرکز شده اید یا هر گونه اضطراب یا اجتناب را امکان پذیر می کنید.

به فرزندتان اجازه دهید بداند که شما درک می کنید - و برای کمک به او در مسیر پریشانی آنها در دسترس خواهید بود.

3. با فرزندتان کار کنید تا مهارت ها و استراتژی های خاصی را شناسایی کنید که به رشد او کمک می کند.

آنها را راهنمایی کنید تا افکار، احساسات و واکنش‌های خودکاری را که از «پاسخ انعطاف‌پذیر» به شکست‌ها جلوگیری می‌کنند، مشخص کنند.

برخی از مثال‌ها شامل افکار شدیداً انتقادی از خود، نگرانی و «فاجعه‌سازی» در مورد آینده، یا پاسخ دادن به موقعیت‌ها به صورت تکانشی یا با انعطاف‌پذیری کم است.

شناسایی افکار و رفتارهای مشکل ساز نقشه راهی برای آنچه که باید تغییر کند فراهم می کند و به آنها کمک می کند درک کنند که افکارشان چقدر بر احساساتشان تأثیر می گذارد.

4. به کودک خود کمک کنید تا مجموعه ای از تکنیک های آرام بخش بسازد. کلمات یا عبارات آرام بخش می توانند در مواقع استرس باعث آرامش شوند.

به آن‌ها کمک کنید یک مانترا یا عبارت آرام‌بخشی را طراحی کنند که می‌توانند در شرایط استرس‌زا از آن استفاده کنند.

تجسم یک مکان آرامش بخش، مانند ساحل یا جنگل، نیز می تواند در مرکز قرار گیرد. همراه با کودک خود تمرکز حواس را تمرین کنید تا به جای نگرانی در مورد گذشته یا پیش بینی آینده، روی زمان حال تمرکز کند.

تکنیک‌های آرام‌بخش می‌تواند شامل طیف وسیعی از تمرین‌های تنفس عمیق، تمرکز حواس و آرام‌سازی عضلانی عمیق باشد و اپلیکیشن‌های زیادی برای راهنمایی در دسترس هستند.

موسیقی آرام بخش یا حتی استفاده از یک شیء راحتی (همان جای خالی قدیمی در پشت کمد) نیز می تواند استرس را کاهش دهد.

درس‌های شفقت به خود می‌تواند به آنها کمک کند تا آنچه را که هستند درک کنند و بپذیرند، نه اینکه شرمنده‌ای برای عدم تطابق با هنجارها داشته باشند.

5. تشویق به استفاده از تکنیک هایی که تسلط بر اضطراب آنها را بهبود می بخشد. کودکان تیزهوشی که بسیار حساس هستند ممکن است هنگام اضطراب واکنش های فیزیولوژیکی قوی را تجربه کنند.

به جای اینکه احساسات برانگیختگی شدید را به عنوان تهدید تلقی کنید، آنها را تشویق کنید که چگونه این احساسات را برچسب گذاری می کنند و آنها را به عنوان آدرنالینی که می تواند عملکرد آنها را افزایش دهد، در نظر بگیرید.

تمرین تخیلی، که در آن کودک شما تسلط موفقیت آمیز در یک کار اضطراب آور را به تصویر می کشد، می تواند زودتر از موعد عصبانیت را کاهش دهد.

این ممکن است شامل تصور مراحلی باشد که برای ارائه کلاسی موفق، درخواست یک دوست، یا نشستن با آرامش در امتحان است.

در نهایت، خروجی های بیانی، مانند هنر، رقص، نوشتن، و ورزش بدنی، و همچنین توسعه مهارت های ابراز وجود، به مقابله و کاهش استرس کمک می کند.

6. از قبل برای موقعیت های اضطراب آور، مانند امتحانات یا اجتماعات بالقوه استرس زا برنامه ریزی کنید. به کودک خود کمک کنید تا یاد بگیرد افکار، انتظارات و ترس هایی را که اضطراب او را تقویت می کند، شناسایی کند.

آنها را تشویق کنید تا یک برنامه یا «جعبه ابزار» از تکنیک‌های آرام‌بخش، آرامش‌بخش و حواس‌پرتی ایجاد کنند، مانند استفاده از یک مانترای آرام‌بخش یا تنفس عمیق قبل از امتحان، و یادگیری به چالش کشیدن فرضیات و انتظارات منفی.

7. هنگامی که احساسات بالا می روند و به اضطراب دامن می زنند، فرزندتان را تشویق کنید تا در مورد حقایق تحقیق کند. پیشنهاد به عهده گرفتن نقش یک دانشمند، روزنامه نگار یا وکیل جوان، و جستجوی داده ها.

برای مثال، بسیاری از تله‌های بیش از حد فکر کردن، مانند فکر کردن به همه یا هیچ، با فرض اینکه می‌دانیم شخص دیگری چه احساسی دارد و تصور بدترین نتیجه ممکن، محرک‌های رایج اضطراب هستند.

به جای پایبندی به فرضیات اثبات نشده ای که ترس را تشدید می کند، فرزندتان را تشویق کنید تا حقیقت را کشف کند.

8. به خاطر داشته باشید که استقلال، اعتماد به نفس و خودکفایی فرزندتان هدف نهایی اوست. کودکان تیزهوش زمانی بهتر یاد می گیرند و اعتماد به نفس را در خود ایجاد می کنند که بتوانند به تنهایی مشکل را حل کنند و با موقعیت های دشوار روبرو شوند.

با این حال، تشویق به استقلال فرزندتان یک سیاست «دست‌آزار» نیست. در واقع، شامل حمایت فعالانه از آنها برای رویارویی با موقعیت های چالش برانگیز و ایجاد انتظارات برای موفقیت - و امتناع از "نجات" یا محافظت از آنها در برابر مسئولیت های مناسب رشد است.

می‌توانید فرزندتان را تشویق کنید که ریسک‌های تحصیلی را بپذیرد و قدردانی کنید که برخی از دستاوردها زمانی که در ابتدا دور از دسترس به نظر می‌رسند، خوشحال‌کننده‌تر هستند.

آگاهی و پذیرش هماهنگ شما از نقاط قوت، مبارزات و ترس های اساسی فرزندتان به او کمک می کند تا احساس کند درک شده است.

9. فردی باشید که دوست دارید فرزندتان باشد. کودکان بیشتر از رفتارهای ما الگو می گیرند. به کودک خود نشان دهید که می توانید به اشتباهات خود بخندید، از شکست خود درس می گیرید و در صورت لزوم مسیر را تغییر دهید.

نشان دهید که چگونه خود را برای غلبه بر ترس‌های خود به چالش می‌کشید. نسبت به دیگران شفقت نشان دهید، احساسات حسادت و اشتیاق خود را مدیریت کنید و هرگونه تعصبات طولانی مدت را به چالش بکشید.

تجارب دشوار زندگی فرصتی را فراهم می‌کند که در آن می‌توانیم الگوی مقابله با گام‌های اشتباه و شکست باشیم، از این شکست‌ها درس بگیریم و در نظر بگیریم که چگونه ممکن است در آینده متفاوت رفتار کنیم.

فرزندان ما می بینند که ما از شکست له نمی شویم، حتی اگر احساس ناامیدی یا یاس کنیم. به عبارتی شاهد مقاومت ما هستند.

برنامه های تیز هوشان

این مشارکت مجدد در مدارس و برنامه های تیزهوشان از طرق مختلفی حاصل می شود، از جمله موارد زیر:

بچه های تیزهوش انواع مختلفی از برنامه های تیزهوشان را چالش برانگیز می دانند. این برنامه ها معمولاً شامل حجم کاری بیشتر، سرعت بیشتر و غنی سازی زیاد هستند.

بسیاری از مدارس و برنامه های تیزهوشان محیط های یادگیری را فراهم می کنند که بین نیازهای یادگیری هر کودک تفاوت قائل می شود.

به عنوان مثال، ممکن است به کودکان در موضوعاتی که در آنها برتری دارند، آموزش های پیشرفته تری داده شود و برای موضوعاتی که در آنها مشکل دارند، آموزش های فارغ التحصیلی بیشتری داده شود.

در بسیاری از محیط‌های یادگیری تیزهوشان، دانش‌آموزان تشویق می‌شوند تا در مورد موضوعاتی که بیشتر مورد علاقه آنهاست یاد بگیرند.

تحقیقات تیزهوشان نشان می‌دهد که این امر عشق به یادگیری را ترویج می‌کند و می‌تواند اشتیاق به دنبال کردن مطالعات عمیق‌تر را برانگیزد.

برنامه های تیزهوشان در تئوری باید توسط معلمانی با آموزش های تخصصی در آموزش تیزهوشان تدریس شود. معلمان برای تمایز بین دانش آموزان از نظر نیازهای یادگیری منحصر به فرد آنها آموزش دیده اند.

مدارس و برنامه های قبولی تیزهوشان اختصاصی یا تفکیک شده، دانش آموزان را قادر می سازد تا در مدرسه با همسالانی باشند که اغلب توانایی ها و علایق مشابه آنها را دارند.

این می تواند یک محیط محرک ایجاد کند. این همچنین برخی از دانش آموزان را قادر می سازد تا به راحتی گروهی از دوستان را پیدا کنند.

برنامه‌های تیزهوشان می‌توانند گزینه‌ای عالی برای دانش‌آموزان با نیازهای ویژه، مانند ناتوانی‌های یادگیری (مانند نارساخوانی) و ناتوانی‌های رشدی (مانند اوتیسم و ​​سندرم آسپرگر) باشند.

دبیرستان‌های تیزهوشان (یا دبیرستان‌هایی با برنامه‌های تیزهوشان) می‌توانند به دانش‌آموزان در هنگام انتقال به دانشگاه کمک کنند.

از آنجایی که برنامه های تیزهوشان شامل حجم کاری سنگین و برنامه درسی فشرده است، دانش آموزان به مطالعه مطالب چالش برانگیز با سرعت سریع عادت می کنند و در نتیجه مهارت های حیاتی را برای برتری در دانشگاه یا کالج توسعه می دهند.

مجتمع آموزشی پیشرو

برای اولین بار در ایران با ارائه طرح کیف در مدرسه توانستیم گام به گام با آموزش نوین دنیا پیش رفته و کیفیت آموزش را ارتقا بخشیم و توانایی کودکانمان را در تمامی مهارت های زندگی مانند ایجاد تفکر واگرا و همگرا ، قدرت حل مسئله ، مسئولیت پذیری ،عزت نفس و توجه و تمرکز در آنان ایجاد نموده و در آموزش کامپیوتر و زبان انگلیسی که از مهارت های بسیار لازم فردای کودکانمان است همواره پیشگام بوده ایم.

تماس با ما

تلفن:

۷۷۷۰۲۴۳۱

۷۷۸۷۸۸۰۰

آدرس: تهران -تهرانپارس -بزرگراه رسالت – بین اتوبان باقری و خیابان رشید – پ ۲۰۲- مجتمع آموزشی پیشرو

 منبع: https://pishroschool.ir/